Bu kitap, tabip-filozof Ebû Bekir Râzî’nin ahlâk anlayışını ele almakta; her türlü kötülüğün kaynağı olan hevâyı akıl ve irade vasıtasıyla kontrol altına alarak mutluluğa ulaşmanın yolunu ve filozofça yaşamın nasıl olması gerektiğini göstermektedir. Ayrıca eserde Râzî’nin tıbbî etikle ilgili görüşleri de ortaya konmuştur. Dolayısıyla bu çalışma, Râzî’nin günümüze kadar yeterince işlenmemiş olan bir yönüne ışık tutması ve bazı yanlış anlamaları ortadan kaldırması açısından önem taşımaktadır.