Ben,
yarasını kaşıyan bir müptezeldim
içinde her daim.
Zalim kulların ateşinde
yandı yüreğim,
nankör bakışlarda sevgiyi sınama aptallığında,
Doldu gözlerim pınar, pınar
Bahtiyar kulların nerede buldu mutluluğun sırrını.
Gözlerime nakşettiğin tüm güzellikler
yitip gitti düzleminde
Hangi mutluluğu bahşettin bana ki,
hiç bitmedi yüreğin devinimleri,
bilinmeyenlerin özleminde.

Tuncay Aytaç