Anlamıştım ki Zülüf Abla bu ters dönen kamyonun arka tarafındaydı. Kalabalık olmuştu, yoldan geçen arabalar kazayı görünce yardım etmek için duruyorlardı. Herkes bir şeyler yapıyordu. Sağ kalanlar dizlerine vuruyor, kamyonetin arkasından o hızla fırlayıp savrulanlar yolun sağında solunda öylece yatıyorlardı. Siren sesleri yükseldikçe kalp atışlarım hızlanıyordu. O anda kanatlanıp uçmak istedim, Süpermen gibi kamyoneti tutup kaldırmak, altındakileri kurtarmak onları hayata kavuşturmak, Zülüf  Abla’yı kurtarmak! Allah’ım hiçbirine bir şey olmasın lütfen! Gözyaşlarıma hâkim olamıyorum Allah’ım anne-min kendini parçaladığını ama elinden hiçbir şey gelme-diğini izliyordum.

Buz gibi havada, yüzümün yandığını kafamdan terler boşaldığını hissediyordum. Ölmesinler Allah’ım! Daha çok erken.