Mazlumun sırtından zirveye tırmanan o güçlü zalimler, sömürenler, üç kuruş menfaat uğruna iyiye güzele dair ne varsa iç edenler ayrı yere, deliler ayrı yere. Yalanı kıblesi bellemiş yığınların yaşadığı güzel ülkemde, şereften, onurlu yaşamaktan yoksunlar ayrı yere, tepesi hunililer ayrı yere…

Deliler açtır, deliler paspaldır, deliler saftır, akılsızdır. Doğrudur. Hesap tutmayı bilmedikleri o çıkar dünyasında ne aç ne paspal olmak umurlarındadır. Bu yüzden birçoklarına ahmakça gelir bu durum. Gönlüyle aklı aç kalmadıkça midesi çok dolmuş, dolmamış, deli olanın umurunda mı? Halkın sofrasında eksik olan şeylerle doldurmaksa mideyi tok olmak, varsın sofrada olan kadarıyla aç kalsın deliler ordusu.

Sen de çok düşünme sayın okuyucu anladığın gibi, sen delirmezsen biz bir eksiğiz! Çabuk delir, itinayla delir yoksa deli olmadıkça nasıl ‘insan’ kalınacak?