“Ben Artun Aydın. Huzur arıyordum ve tek isteğimdi bu benim. Huzur… Herkesin isteyebileceği türden bir şey. Genel, sıradan, albenisi olmayan, gizemi olmayan, düz, açık ve seçik bir istekti benimkisi.

Ben Artun Aydın ya da dünyanın kıyısındaki adam ya da dinamit lokumu ya da koca bir vicdan azabı… Zihinsel krizlerinin kurbanı olmuş kırık bir ayna, yansısı olmayan bir gövde ya da silik bir gölge.

Ben Artun Aydın. İçimde kendini bağımsız kılmaya çalışan geçmişe ait kalıntılar ve yüreğimde onulmaz yaralar açan duygulanımlar var.

Ben Artun Aydın. Saralı bir yabancıyım ben. Sığ sularda ne işim var benim?”