...Kapı açıldı. Katyuşa içeri girdi;

"Beni Maria Pavlovna gönderdi."

"Evet, konuşmamız gerek, Otur. Vladimir Simonson bana bir şeyler anlattı."

Katyuşa ellerini kavuşturarak oturmuştu. Simonson`un ismi geçince, farkettirmemeye çalışsa da yüzü kızarmıştı.

"Ne anlattı size?"

Katyuşya`nın yüzü acıyla buruştu. Bir şey söylemedi ama gözlerini yere indirdi.

"Benim razı olmamı istiyor; veya tavsiyemi... Ona bunun sadece sana bağlı olduğunu söyledim. Kararı senin vereceğini..."

"Bu ne demek oluyor böyle? Niçin?" diye haykırdı. Katyuşa kekeliyordu. Nehlyudov`u her zaman etkileyen şehla gözleriyle ona baktı.

Birkaç saniye konuşmadan bakıştılar. Bu bakışlar çok şey söylemişiti her ikisi de.

Nehlyudov yine:

"Kararı sen vereceksin!" dedi.

"Nasıl evli bir kadın olurum ben? Bir mahkum! Neden Vladimir Simonson`un hayatını da mahvedeyim?" Kaşlarını çatmıştı.

"Evet, ama hüküm değişirse..."

"Ah! Bırakın beni! Söyleyecek bir şey kalmadı artık."

Ayağa kalktı, odadan çıktı.