Şa beyîş û hilla ki şa zî bîynî bonder beyîş ra zaf zî hes kerdinî.

Bi meraqî rêdir ver bi firrayişê xo verna: “Gêrayişê xo no êroyen di tirî ez çina cuwiyeno û ez înîn ra çina bonder beno?” bi kelegonî ver bi fikrîyayişî nono.

Pîya rûken bû û pir ji lîstikê hez dikir. Hem dilîst û hem jî hîn dibû.

Pîya pir meraqdar bû. Her tişt meraq dikir. Ew roj jî bi meraq bû. Xwe bi xwe got; ‘Ez ê derkevim seyranê, gelo ez ê çi bikim, ez ji van tiştan çi û çawa hîn bibim!’ Pir bi heyecan bû. Hem difiriya, hem dilîst û hem jî bi firrîna xwe re stranan digot.