Farklı inançlara ve dinlere mensup bireyler ve toplumlar; okul, iş yeri, hastane,  oturdukları şehir ve mahalle gibi ortamlarda eğitim, din, kültür, sanat, spor, turizm ve benzeri alanlarda karşılaşma ve tanışmaya yönelik pek çok problem ve fırsatlarla karşı karşıya kalmaktadırlar. Dünyanın herhangi bir yerindeki ekonomik, sosyal, kültürel ve politik gelişmeler çok uzaklardaki toplumları etkilemektedir. Bu süreçte ilahiyattan eğitim alanına kadar pek çok konuda araştırmalar yapılmakta, dünyadaki her kültür ve toplum çevresi kendine en uygun eğitim modelini geliştirme gayreti içine girmektedir.
Gelinen bu süreçte, milyonlarla ifade edilen öğrencilerin derslerine giren din kültürü ve ahlak bilgisi öğretmenlerinin deneyimlerine ve bu deneyimlere yükledikleri anlamlara başvurulmadan din eğitim ve öğretimi alanında geliştirilecek olan kuram, yaklaşım ve öğretim uygulamaları hiç şüphesiz eksik olacaktır. Bu düşünceden hareketle alana giderek din kültürü ve ahlak bilgisi / din dersi öğretmenlerinin diğer dinlere ve mensuplarına ilişkin yaklaşımlarında belirleyici olan deneyimlerine yönelik bir araştırma yapılmıştır. 
Araştırmada dinî farklılığa ilişkin öğretmenlerin yaklaşımlarını anlama sürecinde anlamsal ve kavramsal bir çerçeve sunacak olan farklı yaklaşımların alandaki teolojik, sosyokültürel ve pedagojik tezahürleri irdelenmiştir. Yaklaşımları etkilemesi bakımından her yönü ile kaynak niteliği taşıyan Kur’an’da ve Hz. Peygamberin örnekliğinde farklı inanç gruplarının yer alma biçimleri ile bu iki temel kaynağın İslam düşüncesindeki yansıma biçimleri üzerinde durulmuştur. Elde edilen bulgular ve yorumlar çerçevesinde ulaşılan sonuçlardan hareketle öneriler geliştirilmiştir. Bu çalışma ile alana mütevazı bir katkı yapma fırsatı olmuşsa bundan büyük bir onur ve bahtiyarlık duyacağımı ifade etmek isterim.