Din insanları hayra, iyiliğe, güzelliğe, faydalı olana davet eder ve insanoğlu hayatını dinin yolunda, hakikat uğrunda harcamalıdır. Ne zaman ki insan dine hizmet etmeyi bırakıp onu kendi hizmetinde kullanmaya başlamışsa, orada istismar vardır orada dini kendi çıkarları doğrultusunda kullanmak vardır. Çünkü insan artık mal, makam, güç, şöhret, itibar gibi birtakım kazanımlar için dini kendi hizmetinde istihdam etmeye başlamıştır. Dinin ulvi ve kutsal yapısına aykırı bir şekilde, kendini yüceltmiş, kendini kutsallaştırmış, dini de bu yücelik ve kutsallık için kullanmaya başlamıştır.

Din çıkarları doğrultusunda kullanmak, hukuk karşısında suç olduğu gibi, ahlaki anlamda da büyük bir zafiyettir. Cenabı Hakk’ın karşısında hesabı sorulacak ve bedeli ödenecek bir günahtır. Dini istismar eden kişi mutlaka gerçeği çarpıtarak yalan, hile, takiyye, ikiyüzlülük, riya gibi gayri ahlaki tavırlarla aklını ve bilgisini kötü yönde kullanmaktadır. Dolayısıyla din istismarının olduğu her zeminde bireysel anlamda yozlaşma ve cehaletin, toplumsal anlamda da bir din güvenliği krizinin yaşandığı söylenebilir.