Homo sociologicus, işlevsel dataları bir okuma etkinliği içinde gören, ötekini, nesneleri, yazınları, sözcükleri, sesleri vs. işaretler bütünü olarak tekrar tekrar keşfedendir; bu keşif, ister istemez toplumu göstergeler malzemesi olarak ele almayı, nesnelerin art alan bilgilerine ulaşmayı gerekli kılmakta; göstergebilim ve sosyolojinin işbirliğini zorunlu hale getirmektedir. Açıyı bir adım özelleştirirsek, "din sosyolojisi" disiplini ile "göstergebilimin" geç kalmış bir buluşmayı beklediği görülmektedir. Bu çalışma özelinde de, "din sosyolojisi" ve "göstergebilim" buluşmanın "anlamsızlık" sorunsalına çözüm önerisi hipotetik olarak sorgulanacaktır. Çalışmanın zeminini hazırlayan birinci bölüm, "anlamsızlık" problemini mütedeyyin genç kamu üzerine yapılan "alan araştırması" ile test etmektedir. Elde edilen bulgular neticesinde, ikinci bölümde, din sosyolojisi ve göstergebilim yakınlaşmasının yaratım rezervi olan sosyolojik düşünmekten ne anlaşıldığı aktarılacak, "sosyoloji yapmanın" yerleşikliği tartışılacaktır. Üçüncü bölümde ise din sosyolojisi ve göstergebilim yakınlaşmasının ilkeleri saptanacak, malzemeler dökümlenecek, ardından bu yakınlaşmanın olabilirliği açımlanacaktır. Son olarak buluşmanın uygulanabilirliği pratik aracılığıyla sınanırken, tüm veriler değerlendirilerek mütevazı öneriler sunulacaktır.