Alman din bilimcisi ve filolog Friedrich Max Müller, modern dönemde dinler tarihinin öncülerinden birisi olarak kabul edilir. Bu bağlamda 1870 yılında “Introduction to the Science of Religion” adıyla Kraliyet Enstitüsünde dört ders verir ve aynı adla bunları kitaplaştırır. Derslerinde Dil Biliminin kazanımlarını Din Biliminde kullanmanın yararlarını ve sonuçlarını antik dinler ve çeşitli anlatılar çerçevesinde ortaya koymaya çalışır. Dil ve din aileleri arasındaki ilişkiden hareketle kutsal kitaplarının özelliklerini inceler ve karşılaştırma yönteminin nasıl kullanılması gerektiğini ve dinlerin sınıflandırılmasına ilişkin düşüncelerini ifade eder. Aryan, Semitik ve Turan şeklinde ayırdığı din ailelerinin erken dönemlerine uzanarak filolojik bakımdan tanrının izini sürer ve aralarındaki benzerlikler yoluyla ortak bir tanrı fikrine ulaşma gayretiyle hareket eder. Nihayetinde dinleri anlamanın anahtarının her inanca merhametle ve özellikle literal olmayan bir şekilde yaklaşmak olduğunu deklare eder.