“Firat cardin dixwast xwe ji êşa dudiliyê û navbermayînê de xilas bike. Li hember wê dîmenê ku tijî tê de hêvî û wate bû. Firat serxwebûna xwe kiribû nava vepirsînê. Di ber xwe de digot: ; ‘’D di vê roja xweş de nikarim bihara dilê xwe bijîm. Niha bûme dilê dudiliya giyana xwe. Waye Zelal jî bi halê xwe yê herî xwezayî û bedew dîlanê dike. Dikim nakim nikarim xwe ji nexweşiyên xwe rizgar bikim. Ez ê xwe radestî evîna dilê Zelalê bikim û pênûsa xwe jî bi wateya rasteqîna civaka xwe xurt bikim. êdî nikarim vê kulê li ser dilê xwe xwedî bikim. Nne barana biharê, ne tenêbûna ewrên tarî, ne afirîneriya gerdûnê û ne jî serxwebûna min a bêwate nikarin giyana min aram bikin. Xwelî li ser serxwebûna min be. Ji îro pê de ez ê pênûsa xwe bi wateya dilên azadîxwast ji lewaziyê xilas bikim. Vvaye ez jî têm gel te Zelal. Têm govenda şoreşê….”