İnsanlar tıpkı hikayelerdeki gibi bir varlar, bir yoklar; kimi yaptıkları iyilikle anılır, kimi ettiği kötülükle. Hatta kimileri öyle iz bırakır ki belleklerde, halk onu efsaneleştirir, öyle ki her şeyini bire bin katarak anlatır, onu yüceltir.

Şunu hiçbir zaman akıldan çıkarmamak gerek: Her insan tek başına bir dünyadır. Her insan başlı başına bir değerdir.

Birbirimiz sevip sayalım. Biz birbirimiz sevip sayarsak gökyüzünden her zaman üç elma düşer. Her şey de gönlümüze göre olur.

Bu hikayeler de böylece bitmiş, ama hikayeler, öyle ya da böyle, insanlar mutlu olsunlar diye, her zaman anlatılmaya devam edecekmiş.