Doğu’dan gelen yabancı sözleri dilimizden temizlerken, Batı’dan gelenlere karşı tutumumuzun ne olacağını düşünüyor, düşünüyor fakat salık verilen yollardan memnun kalmıyordu. O geceki mutlu toplantı, sabahın ilk ışıklarına kadar sürdü.

Ortalık ağarırken, Sayın Bayan Afet İnan salona girdi:

“Öğrenciler bu işe alışık değil, sabaha kadar çalışamazlar, yoruldular” dedi.

Atatürk bizlere gülümseyerek baktı ve salondan ayrılmak üzere ayağa kalkınca, herkesi bir üzüntü aldı, kimse toplantıyı bırakmak istemiyordu, hatta kendisi de. Sabahın serinliğinde, yollarda bir yandan Atatürk’ün memleket, millet uğurundaki yorgunluğunu, kaygılarını düşünüp üzülüyorduk, bir yandan da sevinçliydik. Onu saatlerce yakından görmüş, konuşmalarından, düşüncelerinden faydalanarak mutluluğuna erişmiş, Türk dilinin ancak onun emekleriyle, onun gösterdiği yollarla kurtulacağına inanmıştık.