Bu kitapta yer alan yazılar, şiirden yana bir çırpınışın yazılarıdır. Biliniyor, bende biliyorum elbette. Ne demiş olursa olsun, kimseye öncelediğiniz şiiri okutamazsınız; hiçbir şaire düşlediğini yazdıramazsınız; ama şiirinin gereksendiği bilginin sağlanması için durmadan düşünülebilir, metinlerde olanı açığa çıkarabilirsiniz. Bu, elde edinilenlerin kullanılmasını sağlar; yinelemeleri engeller, geliştirici olanın kapısını aralar; yani her yeni şiire olmayandan değil; şiirin vardırıldığı yerden başlama olanağı sunar. Bu yüzden önemlidir şiir düşüncesinin geliştirilmesi ve şiire ilişkin düşünsel her aranış. Gereklidir de... Bilinmelidir ki her şiir insanlığın ortak eylemliğidir, evrensel bir değerdir çünkü. Okundukça yazılma süreci tamamlanır; gelişir ve daha bir dirilik kazanır. Bu, kendimize rağmen şiirden yana olmamızı gerekli kılar. Yoksa öldürür her yazılan şiir. ‘Dikkat! Şiir!...’ demek, yeterli; ama olmuyor işte. Durmadan şiirden veriliyor. Oysa şiir kimsenin malı değil, olmaz da; zaten bir metnin şiir olması buna bağlı. Umarım, anlaşılır bu.