Canım Elif’im!

Seninle ne çok şey yaşadık değil mi? Bazen öyle bir baktın ki gözlerime aldın beni Kaf Dağı’nın ardına götürdün. Yemyeşil uçsuz bucaksız yaylalarda, ak yeleli doru taylara bindik birlikte...

Bazen bir bakışınla ayaklarımız yerden kesildi, gökkuşağına doğru yola koyulduk. Bulutlar selam durdu sevgimize, güneş hasetlendi...

Bazen denizler dolusu mutluluk verdi bakışların, yüzgeçlerim çıktı, balık oldum, yüzdüm okyanuslar dolusu. Bazen kanatlarım çıktı; zümrüdüanka oldum, uçtum mavinin bütün tonlarında....