*Bay Malarius’un anlattıkları doğrudur,* dedi, hüzünlü bir ifadeyle. *Erik bizim öz oğlumuz değil.

Onu bundan on iki yıl önce deniz kıyısında buldum. Bir şamandıraya bağlı vaziyette, su üstünde yüzüyordu. O zamanlar altı aylıktı sanırım. Onu görür görmez içimi sıcacık bir duygu kapladı. Nereden gelmişti, annesi babası kimdi, ne kadar zamandır denizde yüzüyordu, hiç bilmiyordum. Onu hemen eve götürdüm. Öyle tatlı bir bebekti ki eşimin de ona hemen kanı kaynadı. Onu sahiplenmekte hiç zorlanmadık. Evet, aramızda kan bağı yok, ama Erik bizim oğlumuzdur ve bu gerçek asla değişmeyecek!

Bay Malarius böyle bir sırrı size neden anlattı, hiç bilmiyorum. Ama bu mesele sadece bizi ilgilendirir.*