Hayatımı özetlemem gerekse “denedim” derim. Ben hep denedim.

Samuel Beckett’ın çok sevdiğim bir sözüdür.

“Hep denedin.

Hep yenildin.

Olsun.

Yine dene. Yine yenil.

Daha iyi yenil.”

Katılmadığım bir nokta var bu sözde.

Ben hiç yenilmedim.

Denemekten vazgeçmeyen neden yenilsin ki?

Ben de hep denedim.

Benim değil ama hayatın acelesi vardı.

Koşarak, koşturarak yaşadım.

Okuma ve yazmayla dolu sakin bir hayat düşledim.

Hayat izin vermedi.

Kendimi kalabalıkların ve koşturmaların içinde buldum.

Koşarken arada bir durup kendi içime çekildim, kalemi elime aldım, denemelerimi yazdım.

Belki de yazmayı denedim.

Bir dahaki sefere daha iyi yazmak için bu defa yazmayı denedim.

Yazarken çok defa kalemim kırıldı.

Kırıldığı yerden yeniden açtım kalemimi ve yazmaya devam ettim.

Yazarken sürçmüşse kalemim, cümlelerimin kafası karışıksa affola.

Tekrar denerim.

Tekrar yazarım.

Daha iyi yazmayı denerim.