*Demirden yastığa mühürlenmişti kaderim.

‘Oğullar babasının kaderini yaşar’ sözü sanki benim için söylenmişti. Babamın katmerleşen mutsuzluğu yaşadıklarımın yanında cenneti...

Annemin merhametsiz rahmi sevgi yerine zehir akıtmıştı her gün şekillenen suretime. Annemin istemediği çocuk olarak geldim dünyaya ve doğumumda mühürlenen kaderim bir daha asla açılmadı.

Merhamet çocukluğumdan düşman kesilmişti bana. Adını biliyordum sadece, fakat nasıl bir duygu olduğunu asla öğrenemeyecektim

Dileğim, dünyamı cehenneme çevirenlerin bana çektirdiklerinin zerresini çekmemeleri…
Kaderin onlara adaletle muamele etmesi...

‘Kendi yazgısına hükmedemeyen kendi yolunu çizemez.’ Bütün ağırlığını ruhumda taşıdığım dünya, bana bu cümleden başka bir şey öğretmedi.*

Merhametle ile zulüm arasına kurulan sırat köprüsünün ağırlığını yüreğinizde hissedeceksiniz.