Hayat bize sadece der ki, sev ve sevil.
Hayatın ya da gökyüzüne baktığımızda gözlerimizi ka-maştıran güneşin bizimle bir alıp veremediği mi var sizce? Bir karşılık beklemeden ve de hiç bir zaman pes etmeden, her güneş doğduğunda bizi nasıl kucaklıyor ise veya her Yağmur yağdığında hüzün ve sevgi gözyaşlarımızı saklıyor ise bizler de öyle kucaklayabiliriz sevdiklerimizi, yitirdiklerimizi ya da henüz yitirmediklerimizi.
İnsan aklı olmadan kaç gün veya saat yaşayabilir?
Peki sevdiği yanında olmadan nereye kadar pes etmeden yaşayabilir?
Peki önceden yaşanmış ve bitmemiş bir sevginin yasını ne kadar tutabilir bir insan?
Peki bir insan için ne kadar zaman yanabilir?
Göğsümüzün ortasında bir kalp var ve atar bize sorma-dan.
Fakat kime ait olduğuna aldırmadan…