Umut umut umut         umut insanda  İnsanda var olduğu bilinen bu duygu, hiç yitirilmeden geliştirilmelidir. Bireysel umutların zamanla toplumsal ve evrensele evrildiği bir gerçektir. Bu nedenle umut üzerine çağlar boyu nice sözler üretilmiş, bireyin bu duyguyla, bu düşünceyle yaşama sarılmasının gerekliliği öğütlenmiş, yitirildiğinde yaşamın bir anlamının kalmayacağı belirtilmiştir.  Nâzım Hikmet “Hapiste Yatacak Olana Bazı Öğütler”de, umudunu yitirmeden, yaşama tutunmasını istediği kişilere, “Yani içerde on yıl, on beş yıl / Daha da fazla hatta / Geçirilmez değil / Geçirilir / Kararmasın yeter ki / Sol memenin altındaki cevahir!” dizeleriyle seslenir. Kendisi de onca olumsuz koşullara direnerek memleketin dört hapishanesinde, bir yandan yıllarını tüketirken bir yandan da umudunu diri tutarak dünyanın en güzel şiirlerini yazabilme gücünü gösterebilmiştir. Fiziksel koşulların kötü olmasının, umudunu ayakta tutmak isteyenleri çok da etkilemediğini tarihin birçok olayı göstermiştir. Önemli olanın kişinin yaşam karşısında güven duygusunu, iç erincini yitirmemesidir.