Onlar, çağımızın Bacıyân-ı Rûmları idiler.

Meşrutiyet’ten Cumhuriyet’e birer destan kahramanı gibi yaşadılar.

Her biri Umay Ana’nın ve Tomris Hatun’un kızlarıydı.

Türklük davası uğrunda gece gündüz çalıştılar. O kadar çalıştılar ki zihinleri yoruldu ve bedenleri yıprandı. Dur durak bilmedikleri için hastalandılar ve ardı arkasına birkaç kez ameliyat masasına yattılar. Fakat yılmadılar. Pek çoğu konaklı zengin ailelerin kızlarıydı. Babaları paşaydı veya beyzadeydi. Konforlu hayatlarında keyiflerine bakabilirlerdi. Fakat onlar, Türklük davası için kendilerini feda etmeyi seçtiler. Türkiye Cumhuriyeti’nin temellerini attılar.

Onlar, çağımızın Dişi Kurtları idiler.