Türkçe’nin ses bayrağı, sular seller gibi üretken kişiliğiyle Türkçe’mizi çoğaltan Dağlarca.
İdris Atamaca 1974 yılında çıkardığı Sancı adlı kitabından –ki eskinin güzel bir anısı olarak Beyoğlu’nda şiir sergisi de açtı Sancı yer alan şiirleriyle- yıllar sonra 17. kitabı  Dağlarca’da, yıllar süren tanışıklık ve dostluğu ile birlikteliğin çoğalttığı izlerinin yer aldığı, anı parçacıkları ve destansı bir örgüyle Dağlarca’ya bir selam gönderiyor. 
Belki duygularının özeti şu cümleyle doruğa ulaşıyor: “ayağa kalkın haybeciler dağlarca geçiyor”.
Atmaca yarattığı şiirsellik bir Dağlarca destanı yaratıyor.
 
dağlarca kim
uzak bozkırlarda
dörtnala bir yalnız süvari

dağlarca kim
bir sözcüğü ararken
daha inanmış hayata

dağlarca kim
bütün canlılarını yeryüzünün
bastonuyla taşıyan

dağlarca kim
hangi dizelerinigörsen
parmaklarından tanıdığın

dağlarca kim
sarmış bütün şiirlerini
emeğin kokusu