Bav û kalanên me axîn, êş, evîn, hêvî, hest û xeyalên xwe yê veşartî bi zindî ji zarokên xwe re gotine û hatine gihîştine me û bûne çîrokên jiyanê. Çîrok çand e, çîrok dîrok e, çîrok kevneşopiya gel e… çîrokên me malê netewa me ye…

Dema zarok çîrokên bapîrên xwe guhdar bike an bixwîne, wê xwe di nav çanda xwe de bibîne, yê bi hestên dapîr û bapîrên xwe bije, wê di navbera wan de qutbûn çênebe, herwiha zarokên me wê li ser koka xwe şîn bibin û xwe nas bikin…