Şiirdir esas beni besleyen. Mizah yazmamın da önünü açan o. Aslında hep kendime yazarım şiirleri. Bazen paylaşma heyecanı kaplıyor içimi…
HER ŞEY O’NA VARIR
Kalp atışını hissederdim insanların
Gözlerim açıkken
Şimdi kapatsam da olmuyor
Ne feryat ne sevinç
Hiçbir şey.
Hisleniyorum geçmişin çıkardığı sese
Belki sesten kaçmak
Belki de kalbimi duymak içindir
Adımlarımı hızlandırmam
Sakin diyor bir ses, sakin.
Kâğıttan bir gemi bırakıyorum geceye
Yüzerken izlemek
Unutturuyor bana
Kötü olan ne varsa şehirde
Nefes alıyorum içime
Sonra teslim olmak için
Avuçlarım açık
Yol açıyorum kelimelerden
Karanlığın zirvesinde
Makamına kurulmuş şeytana inat,
İstek bırakıyorum kubbenin birine
Tövbe Ya Rabbi, tövbe…