Çocukluk ve ilkgençliğimde; içimdeki dürtücü`yanlış` var mıydı ve beni bir yerlere sürüklediler mi bilemem.

Yaşlandıkça; hallerimi, durumlarımı, hayat duruşlarımı, içimdeki o `yanlış` yönetti çoğu zaman: Farkındayım.

Işıksız, rüzgarlı ve çalkantılı zamanlarımda, omuzlarımdaki o iki melek olmasaydı...

` Yersiz yurtsuz bir oğlan çocuğu ; sabah esintisinin mavimsi yeşilimtırak rengine daldı, sokağa açılan kapıdan çıkarak çıplak ayaklarıyla...
Sabah esintisi ve ben , birlikte kucak kucağa , birbirimizi yüreklendirerek koştuk...` ( Çocukluk ve İlkgençlik Yolculuklarım )