Bugün okulun ilk günü. Bu sabah annem beni baretti İlkokulu´na götürdü. Sokaklar çocuklarla dolup taşmıştı. Okulın önüne yaklaştığımda omzuma bir elin dokunduğunu hissettim. Bu benim ikinci sınıf öğretmenimdi. Her zamanki gibi çok neşeliydi.

Bana şöyle dedi:

Artık birbirimizden ayrıldık, Enrico. Bunu ben de biliyordum. Yine de öğretmenimin bu sözleri bana çok dokundu. Üzüldüm. İçeri güçlükle girebildik. Çevre çok kalabalıktı. Öğretmenler durmadan gidip geliyorlardı. Okul müdürünün çevresini, çocukları için yer kalmadığını öğrenen veliler çevrelemişti. Müdürümüz onlara durumu anlatmaya çalışıyordu.

Okula yeni başlayan çocukların bazıları, keçi gibi inat ediyor, sınıfa girmek istemiyorlardı. Sıralarından kaçıyor, bazıları ise anne ve babalarının gittiğini görünce ağlamaya başlıyorlardı.