Yetmişler yenilmişliği, seksenler çaresizliği, doksanlar anksiyetesi ve sonrası malum. Hiçbirinde ben yoktum. Fakat hepsinin paydası aynı şeydi: Beklemek! Başıma ne geldiyse beklemekten geldi. Yas yaşarken bile daha büyük bir yas gelip üzerime serpilir diye bekledim. Boşluk, yası örttü. Yabancılaşma ise beni. Benden az olanlara kıyanlara sözüm yetmediği için en az ben kaldım. Az da olsa kaldım ama. Sizlere de bitmemişliğimi, az kalmışlığımı anlattım. Üç artı bir ev, üç artı bir dil. Her şeyin dağılmış olmasına karşın ceket iliklemek, bunca kanın sıçramasına inat beyaz gömlek, en kötüye hazırlık yaparak teq û req görünme çabaları…

Ben yine de kırık dökük; hınçla çıkacağım yarına!

Sen yine de ellerini yıkamadan; bu kitaba dokunma!