Kelimelerimdi sular altında kalan... Hepsi boğuluyordu. Zamanı gelmişti onları gün yüzüne çıkarmanın. Üzerimdeki ağırlığın gitmesi kelimelerimin yan yana gelmesinin hafifliğinden oldu.
Küvete girdi ve suyu açtı. Uzun bir süre suyun altında hareketsizce kaldı. Su ile birlikte yaşadığı acının dineceğini kendine ispatlamak istedi ama işe yaramadı. Sonunda vazgeçti ve gecenin karanlığında ne kadar yalnız olduğunu hissetti. Ruhu üşüyordu. Daha sonra aklına Burak düşüyor, yanıyordu yeniden. İçinde onu korkutan dengesiz bir katil vardı sanki...