İmam Şibli ya da Ebu Bekr-i Şibli (d. M. 861 / H. 247, Bağdat, Samarra; ö. M. 945 / H. 334), adı Câfer, babasının adı Yunus`tur. Künyesi Ebu Bekr`dir.

İslam Alimi olarak bilinen Ebü Bekr-i Şibli`nin adının Cafer, baba adının ise Yunus olduğu söylenir. Orijinali Arapça olan birçok tercüme eserde Samarra`da doğduğu ve Bağdat`a yerleştiği anlatılır. Tarihte adına çok sık rastlanan Cüneyd Bağdadi`nin talebesi olduğu şeklinde kayıtlara rastlanır. Yine birçok kaynakta Maliki mezhebinin fıkıh alimlerinden olduğu şeklide bilgilere ulaşılmıştır. Maliki Ehl-i Sünnet mezhebinin kurucusu Mâlik bin Enes`in eseri olan El Muvatta`yı tamamen ezbere bildiği şeklinde ifadelere rastlanır. Ebu Bekr-i Şibli `nin vefatı da 945 (H.334) yılında Bağdat`ta talebelerinin yanında olduğu bilgileri günümüze kadar ulaştı.

Cinlerin Esrarı, İmam-ı Şibli`nin en ünlü eseri. Arapça orijinali 880 yılında yazıldı. Mısır, Kahire iskenderiye Kütüphanesi`nde bulunan el yazması kitabın mikrofilmleri, araştırmacı Muhammed Ferşad tarafından çekilerek Tercüme edildi, Kitabın tercüme edilmiş ilk Türkçe baskısı 1979 yılında istanbul`da yayınlandı. İmam-ı Şibli, Cinlerin Esrarı isimli orijinali Arapça olan kitabında "Müslüman ve gayri müslim cinler, cinlerden korunmak için neler yapmalı, cinlerin tehlikeleri, zararsız cinler, cinlerle evlenmek mümkünmü" gibi parapsikolojik olayları yazdı.