Çocukken, babam beni dövdüğünde ıssız, insansız, daracık sokaklardan koşarak Cin Deresi`ne sığınırdım. Sanki kişiliğimi, öz benliğimi, gururumu orada kaybetmişçesine avazım çıktığınca bağırırdım; sesim boşluğun içinde dağılıp giderdi. Nereye baksam kendi gölgemi görüyordum.” 

Her şeye katlanmaya yazgılı, fedakârlıkta sınır tanımayan bir anne, despot bir baba ve 12 Eylül’ün dehşetengiz işkence günleri… Önce baba sonra devlet şiddeti altında kişiliğini var etmeye çalışan inatçı bir çaba…

ÇIĞLIK çığlığa bir var oluş mücadelesinden onuruyla çıkmanın gururu…