Salonda oturduğum sürede pikabıma koyduğum herhangi bir plak, sessizliğin huzurunu kaçırıyor ve hatta bana daha da düşman olmasına sebep oluyor. Peki, bu benim umurumda mı? Elbette değil lakin bir müddet sonra yine kazanan yalnızlık ve onun kadim dostu sessizlik oluyor. Neyse ki bu zafer kutlamasına kadar ben pikabımda çalan müziği dinliyorum ve biraz olsun müzikle kendime geliyorum zira biliyorum ki müzik de olmasa iyiden iyiye yalnızlığın ve sessizliğin ortasında çıldıracağım. Bu durum da özetle, yalnızlığın ve onun kadim dostu sessizliğin ekmeğine yağ sürecek muhteşem bir fırsat!