Âh Aşk! Nice şarkılara, şiirlere ilham olmuş; üzerine hikâ- yeler, romanlar yazılmış; filmlere, resimlere konu olmuş ve daha birçok mevzuyla ifade edebileceğimiz, haya- tın anlamı, ruhun kıvamı, o ince, o yüce duygu! Nedir bu yaşam serüveni içerisinde insanı kamçılayan, motive eden, mutlu kılan en güçlü etken? Nedir umutlarını yeşerten, bitmek bilme- yen bir arayışla daha iyiye götüren, kıyasıya bir rekabetle güzelliğe yönlendiren? Nedir görünmeyen bağlarla bütün yaratılmışları birbirine bağla- yan, bu sonsuz nuru yayan, paylaşılan sevgiy- le tohum gibi çoğalan ve yeri geldiğinde kalple- rin en mahreminde inci gibi saklanan? Elbette ki aşk. Kadim çağlarda aydınlatma amaçlı kullanılan yağ kandillerine verilen isimdir Çerağ. Aşk gibi içten içe yanan, yanarken tutuşturan, bir yandan da etrafına ışıklar saçan! Birbirine benzerlik arz eden, tamamlayıcı özellikleri buluşturan Aşk ile Çerağ... Dünyevi ve uhrevi ulaşabileceğimiz en ulvi duygu, en değerli his ve en üstün mevki, âlemi ayakta tutan, merhametle yoğrulan, rengârenk heyecan katan aşk. Bütün sebeplerin ötesinde her bir zerrenin merkezinde ilahi bir sırdır aşk. İnsanın kendi hayat yolculuğu içerisinde geçirdiği merhaleler, edindiği tecrübeler ve yerine getirdiği vazifeler sonrasında esasen kendisinde mevcut olanı keşfedip varabileceği en güzel hâldir AŞK.