Dört yıl boyunca Paris’te müzikle ilgili her şeyi öğrenmek için elinden geleni yaptı. Dünyaca ünlü müzisyenlerin öğrencisi oldu. Parmakları uyuşuncaya kadar piyanoda alıştırmalar yaptı. Konserler verdi ve büyük bestecilerin, çalması en zor olan eserlerini çaldı. Beste yapmanın matematiğini ve orkestra yönetmeyi öğrendi.

Cumhuriyet kurulduğunda Cemal Reşit on dokuz yaşında genç bir virtüoz ve usta bir besteciydi. Ülkesine gelip müzikle ilgili çalışmalar yapması ve öğrenciler yetiştirmesi isteniyordu. Paris’teki öğretmenleri bunu duyunca, Batı müziğini çok iyi öğrenmiş olan bu yetenekli gencin Türkiye’ye dönmesini istemediler. Babası Ahmet Reşit’e bir mektup yazıp Cemal Reşit’i İstanbul’a dönme fikrinden vazgeçirmesini istediler.

Oysa Cemal Reşit kararını çoktan vermişti. İçinden yükselen heyecanlı sese kulak verdi ve Paris’e hoşça kal diyerek yüzünü ailesine ve ülkesine çevirdi.