İnci tanem, canmânâ’m…
Yüreğimin en narin yanı, en sevda yanı…
Bir gülüşünle başladı yüreğimde fırtına
Bilir misin, ‘canım’ dediğimde
İçimden canımın çıkıp sana koştuğunu,
Sanki bir uzvum gibi elim, kolum, ayağım…
Sanki beni ben yapan parçam.
Sen benim dönüm noktam,
Sızılarımda açan papatyamsın.
Bana hayatı sevdiren,
Bana kendimi sevdirensin.