Çocuktum, yüreğim kanadı kırık bir kuştu. Gözlerim, ellerim bir umut arıyordu. Hayat dışarıda akıp giderken bir elin elimden tutmasını bekliyordum. Derin, karanlık, dipsiz bir kuyudaydım. Yaşamak için umuda ve ışığa ihtiyacım vardı. Dallarım kırılmış, toprağım dağılmış, güneşim sönmüştü. Sadece bir mucize beni yeniden hayata bağlayabilirdi. Bir mucize olsa yüreğimdeki ateş sönecek, ciğerime yeniden nefes gidecek, dallarım yeniden yeşerecekti.