Geçit vermez kahverengi hödük kayalıklara inat bir yerde, yemyeşil otlar vardı ve bilek kalınlığında su akıyordu. Evet işte oydu, can otu. Hem de bolca çiçek açmıştı. Yosun yeşili yaprakları, mora çalan kırmızımsı rengi, bir metreyi bulan boyu ile Azat’ı bekliyordu. Ama öyle bir yerdeydi ki inmek bir mesele çıkmak daha zor bir meseleydi. Hiç kimse oraya inmeye cesaret edemezdi. Ama çaresiz inilecekti. “Otuz metre derinlik de nedir?” diye içinden geçirdi Azat. İlk metreleri kolay indi. Biraz daha inince kayaların yüzeyi nemlendi ve kayganlaştı. Bütün dikkatini vererek ustaca indi. Omzuna astığı torbasını o çiçeklerle doldurdu. 
Öyküler, olayları ya da duyguları şiirsel bir dille okuyucuya ulaştırma yolcusudur. Bir öykü yol boyunca kendine bolca dost edinir. Bazen düşünüyorum. Hangi öyküler bana arkadaş oldular? Saatlerce beni tutsak aldılar?
CAN OTU kitabında sizi saatlerce tutsak edecek öyküleri, acı kahve tadında okuyacaksınız.