Her şey Nisanur’un istediği gibi olmuştu, sorun çıkmamıştı. Abbas, Calvin’i kucağına aldığında Nisanur kıskanarak surat astı. Babası anlayınca, Calvin’i kızına verdi. Kucağına alınca Nisanur’un yüzü gülmüş, Calvin’e sıkı sıkı sarılmıştı. Her şey çok güzel gidiyordu ve anlamadığı bir şey vardı. Aklına takılan şey, Calvin’in iki gün sonra tekrar kliniğe götürülecek olmasıydı. Babasına sormamak için kendini zor tuttu çünkü köpeğini tekrar kliniğe götürmek istemiyordu.