Maddi dünyanın esiri olmuş günümüz modern insanı hayatının amacını, ülküsünü ve manasını ya hiç bulamamış ya da kaybetmiştir. Esasında bir araç olmaktan öte anlam atfedilmemesi gereken para, iş, kariyer, ün gibi değerler bugünün insanında amaç haline gelmiş; böylece daha iyi bir okul, daha yüksek gelirli bir iş, daha lüks bir araba, daha üst bir kariyer insanların hayalini süsleyen hedefler haline dönüşmüştür. Dahası insanlar çalışmadan çok kazanmak, çaba sarf etmeden ilim sahibi olmak, emek vermeden önemli olmak yani ekmeden biçmek için çeşitli yollar aramaya başlamıştır. Aslında tüm bunlar liberal, liberal olduğu için rekabetçi, rekabetçi olduğu için bencil ve bencil olduğu için pragmatist olan bir eğitim anlayışının doğal neticeleridir.

Tüm olumlu güzellemelere rağmen “çıkarcı” ve “fırsatçı” anlamının ötesine geçemeyen ve “faydalı olan iyidir” ilkesini kendine şiar ediniş bu pragmatist eğitimde kişi, sadece kendi yararına odaklanmakta ve başkaları için harekete geçmeyi, onları değerli görmeyi göz ardı etmektedir. Ne var ki bu ben merkezli ve kendisine yabancılaşmış insan, elde ettiği maddiyatla bile mutlu, mesut ve huzurlu olamamıştır. Çünkü insan maddi olanla beslenerek huzuru elde eden bir varlık değildir.