İki kişilik psikanalitik perspektiflerden oluşan alan kuramı ailesi, nispeten birbirinden bağımsız gelişmiş üç temel modeli barındırır. Güney Amerika’da Baranger tarafından geliştirilmiş mitos inşacı model, Kuzey Amerika’da kişilerarası, öznelerarası, ilişkisel ve güdülenme sistemleri perspektiflerinin karması olarak Katz tarafından yapılandırılmış plazmik model ve Avrupa’da Bion’un çalışmalarından etkilenerek Ferro tarafından geliştirilmiş düşsel model arasındaki benzerlik ve farklılıklar irdelenmektedir. Üç alan kuramından üç ayrı analistin aynı analiz çalışmasının kullanıldığı vaka örneği üzerinden her modelin uygulanması sırasında ortaya çıkan farklılıklar aktarılmaktadır. Son olarak genel alan kavramı ile psikanalizde ortak payda arayışına ışık tutan bu kitap psikanalistlerin, psikanalitik psikoterapistlerin, ruh sağlığı alanında çalışanların ve klinisyenlerin olduğu kadar filozofların, psikologların, sosyologların ve antropologların da ilgisini çekebilecek akıcı ve kapsamlı bir rehber niteliğindedir.