Doğu Türkçesi olarak da bilinen Çağatay Türkçesi, 15. yüzyılın başlarından 20. yüzyılın başlarına kadar Doğu Türklüğünün ortak konuşma ve yazı dili olan tarihî Türk lehçelerinden biridir.  Bu çalışmada Çağatay dönemine ait bir dinî mecmuanın çeviri yazısı ve Türkiye Türkçesine aktarımı yapılıp Çağataycayla farklılaşan dil özellikleri incelenmiştir. Mecmua Oxford Üniversitesi, Bodleian Kütüphanesi, Türkçe Yazmalar Bölümünde MS Ind. Inst. Turk. 16/I katalog numarasıyla kayıtlıdır. Hikâyelerin içeriğinden ve dilinden geç devir Çağatayca dönemine ait olduğu anlaşılan eserin müellifi ve müstensihi belli değildir. 

Mecmuada toplam otuz üç bölüm bulunmaktadır. Bölümlerin pek çoğu hikâye türünde olup bunların bazıları birbirinin devamı niteliğindedir. Yazmada Hz. Muhammed, Hz. Fatma, Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin, İmam-ı Azam, Harun Reşid, Bâyezid-i Bestâmi, Veysel Karanî gibi İslam büyüklerine ait hikâyeler, Cümcüme Sultan hikâyesi, eksik bir kırk hadis tercümesi, namazın ve duanın faziletleri, cennet ve cehennem tasvirleri yer almaktadır.