Romantik tarihçiliğin tanınmış isimlerinden Jules Michelet (1798- 1874), Orta Çağ’ın karanlık dehlizlerinde ilerleyen bu kitabı için yazdığı ön sözde “Yayınladığım kitaplar içinde tartışmaya en çok kapalı olan eserim hiç şüphesiz budur. Üstünkörü ya da aşırı bağnaz şekilde yazılmış kayıtlarla ilişkisi yoktur.” der. Kitabı yazarken tarafsız ve yasal belgelere dayandığını, hatalarını kendi yazdıklarıyla ortaya koyan engizisyon faillerinin el yazmalarının, kitabın oluşumuna katkısı olduğunu belirtir.
Michelet’in eseri; cadılar, cadı avları, büyücüler, şeytanlar, kâhinler, iksirler, ayinler, ateşler ve ateşlere atılan kadınlarla dolu olan, insanlığın en karanlık dönemlerinden birini anlatan benzersiz bir kitap.
“Erkek avlayan ve savaşan kişidir. Kadın ise ustadır, hayal eder; rüyalar ve tanrılar doğurur. O gündüzleri kâhindir; arzu ve hayalin sonsuz çırpınışına sahiptir.… Gözlerini, kendisi kadar toy ve hayran hayran bakılası çiçeklere devirerek onlarla aşinalık kurar. Bir kadın olarak çiçeklerden bu dünyada yaşayan sevdiklerini iyileştirmesi için yardım ister.”