Kurteçîrokên xeyalî yên ku ji bo dersek exlaqî bidin, bi teşeyekî livbazî li ser heywana hatine gotin FABL in.
Zimanê fablan, hêsan û zelal û herikbar e. Di fablan da, tişt an heywan tê xeberdanê, armanca mijarê bi devê wan
tê vegotin. Çîrokên fablan kurteçîrok in. Lê wek çîrokan bi destpêka “hebû- tunebû” dest pê nakin û ew bi encama
“rehme li dê û bavên guhdaran” naqedin. Lehengên wek, hirç, gur, rovî, şêr, kûçik, pisik, mar, mişk,...di fablan de
cî digirin. Mijarên razber ên wek “çêyî-xirabî, dirustî -xinizî, wêrekî-newêrekî, ...” bo însanan e; wek bi serê
heywanan da hatibe, bi hewayekî şênber li ber çavan radixin.