*Orhan’ın şiirini okuyan kız, erkek kimseyi öldüremez, kimseyi dövemez, kimseye sövemez.*

(Sait Faik, Orhan Veli İçin, 1953)

*Orhan Veli duygulu, duygusever bir kişi, bunu gizlemek, kendi kendinden de gizlemek istiyor. Bunun için çarpışıyor kendi kendisiyle, alaya alıyor duygularını, gülüyor kendi kendine. Biliyor ki kendi duygularına bırakıp içli, hani şu samimi denir çeşidinden şiirler yazmak kolaydır, sanat ise zordur, seçme ile çabalama ile varılır ona.*

(Nurullah Ataç, Yenilik, 1954)

*Hem eski şiire özgü aletlere hiç el sürmemek, hem de hiç yürünmemiş bir yoldan ve kestirmeden hedefe varmak. Hem tam bir yoğunluk ve yalınlığa dayanmak, hem de şiirden ve içerikten hiçbir şey yitirmemek... Doğrusu bazı kimselerin kolay sanmalarının tersine, çok güç ulaşılan bir hedeftir bu. Öyleyken Orhan Veli genellikle bu hedefe ulaşır.*

(Asım Bezirci, Papirüs, 1967)

*Orhan Veli’nin şiiri kalabalık bir şiirdir. Ozan, onun konuşturdukları ve tanıttırdıkları hep bir araya gelmişlerdir. Onun hem lirik, hem dramatik, hem de epik olmasından gelir bu.*

(Melih Cevdet Anday, Gösteri, 1985)