Salikin matlubu Hu`dur arifin irfanı Hu
Aşıkın ma‘şuku Hu`dur talibin seyranı Hu

Sırrı can ehline sordum dedi Hu`dur la-mekan
La-mekan ehline sordum la-mekanın kanı Hu

Yunus Emre okulunun ilk ve önemli şairlerinden olan “Âşık Yûnus” muhtemelen 15. asırda Bursa’da yaşayan Emîr Sultan’a mensup Kübrevî dervişlerinden biridir. Yûnus Emre ilâhîsi olarak bilinen ve bestelenen birçok şiir, bu ikinci Yûnus’a aittir. Âşık Yûnus’un dışında aynı mahlası kullanan başka şairler de olabilir. Onlar şimdilik bizim mechûlümüzdür.

Âşık Yûnus’un kimliği tam olarak bilinmemektedir. Mustafa Tatcı’nın Yûnus Emre’yle ilgili araştırmaları sırasında taradığı cönk, mecmûa, dîvân ve diğer kaynaklardaki şiirlerin tasnifi neticesinde ortaya çıkan bu eserdeki şiirler, “Bizim Yûnus”a değil, Âşık Yûnus ve diğer Yûnus mahlaslı şâirlere aittir. “Dertli ne ağlayıp gezersin burda”, “Benim adım dertli dolap”, “Sordum sarı çiçeğe”, “Yemen illerinde Veysel Karani”, “Göçtü kervan kaldık dağlar başında”, “Âlemler nura gark oldu”, “Her kaçan anarsam seni” gibi herkesçe malum olan şiirler bunlardan bazılarıdır. Muhakkak ki bu şiirlerin hangi Yûnus’a ait olduğuna dâir elimizde kesin kıstaslar yoktur. Fakat her hâlükârda Bursa’da 15. asırda “Âşık Yûnus” mahlasıyla şiirler yazan mutasavvıf bir şair vardır.