“…Bir zamanlar akarsuyun hemen gerisindeki muhteşem köşk, yangından sonra araziyi satın alan yeni sahipleri tarafından önemsenmemişti. Hatta köşkün yapımında kullanılan taş malzemeler sökülerek üç yüz metre ilerdeki düzlükte yeni bir ev yapımında kullanıldı. Böylece köşk virane bir yapıya dönüştü. Akarsu tarafından köye girişte dikkati çeken ilk şey köşkten kalanlardı. Yıkıntıların yakınından köye doğru giden ince toprak yol yaz aylarında tozlu, yağışlı kış dönemlerinde ise çamurlu oluyordu. Köydeki evlerin hemen hepsinin arka taraflarında bahçeleri vardı, akarsu tarafından köye girildiğinde ilk sokağa girilmiş olunuyordu. Kırk metre boyunca karşılıklı evlerin ilerisinde yol sağa doğru kıvrılarak köy meydanına çıkıyordu…”

Güzel ülkemizin birçok coğrafyasında, özellikle kırsallarda yaşanan hayatlara, bu hayatların içindeki kimi acı kimi tatlı öykülere her zaman rastlıyoruz. 
Yazarımız Abdullah Çelik de kendisinin de yetişmiş olduğu coğrafyasında yaşananları acısıyla tatlısıyla anlatıyor. Bir katliamla başlayan roman ibretlik öykülerle devam ediyor.
İyi okumalar dileriz.

Ahmet İzan