Tanışmadığımız bir apartman komşumuzun kapısını çalıp hiç iki dilim kek götürdük mü?

“Geçti o günler artık, komşuluk öldü” mü? “ “ Götürdüm. Bir şaşırdı ama iyi ki de götürmüşüm, o günden sonra ... “ mı?

Sınırsız sayıda devamsızlık hakları vardır. Hiç biri kullanmak istemez. Hayatı öğrenmek zevklidir. Gülmeyi öğrenmek zevklidir. Çocuklar çok sever okulu burada. Mezuniyet günü geldiğinde bir bakarlar bazıları müzisyen, bazıları doktor, bazıları şair, bazıları aşçı, bazıları ressam, bazıları öğretmen olmuşlar bile. Diploma almaz, duvara asmaz, aç kalmazlar. Güllü Lokumistan’da sistem budur. Okuması bitince bu neyin kafası diyenler olabilir. Bob Marley dinliyordum. :))

Okurken umutla doldum. İçim ısındı. Hem ağladım hem güldüm! Ve bu kitabın, evrensel insani değerlerin kazandırılmasında ailelerin ve okulların kullanabileceği yararlı bir kaynak olduğunu düşündüm. Teşekkürler Zeynep İnan! Lütfen yazmaya devam et.

Sema Temren – Psikolog