Bu kitap derin bir kuyudan masmavi gökyüzüne bakan, bazen ıslak bazen de kandil gibi geceyi aydınlatan bir çift gözdür. Bekleyenler ile beklenilenleri aynı sokakta buluşturup kazanılan ve kaybedilenleri nükteli dizeler içerisinde irdeliyor.

Kısa kelimeleri ironiye bulayan ve karanlık koridorlarda mum ışığı ile yürüyen insanların gürültülü, şiddetli, arzulu ve bulaşıcı bir isyanı olan bu kitap aynı zamanda kısa bir ömre uzun ve sıkıcı cümleler kurmayı reddedip “Ben bu dünyadan böyle geçiyorum.” demenin kestirme bir yolu oluyor. Siz de bir nefeslik şiirlerle bin yıllık yolları yürümeye var mısınız?