Ölüm belki de Bu Dünya’daki yegâne gerçeklik…

Öykülerdeki figürler bazen “ölümün olduğu yerde hiçbir şey ciddi değildir,” bazense “tek gerçek odur ve ondan daha önemli bir şey yoktur,” diyor.

Kimisi onun korkusuyla yaşıyor, kimileriyse ona karşı tamamen kayıtsız...

Kimisi için kurtuluş,

kimisi için düşüncesi dahi ızdırap veren derin bir karanlık,

kimisi için bir ihtiras oluyor.

Ya öldürmek?..

Öldürmek, figürlerin realiteyle çarpışan benliklerinin sakince yitirilmesiyle başlıyor.

İd’in derinliklerinde sessizce dolaşan ve nadiren tecrübe edilen bu ilk kötülük satırlarda ritmik bir laytmotifin ezgisel imgesine dönüşüyor.

İşte kendisi şair ve müzisyen de olan yazar, Bu Dünya’da ölümü ve öldürmeyi şiirselleştirerek gerçeklik sancılarına tutkuyla yuvarlanan öykü figürlerinin varoluşsal uyanışlarını anlatıyor.

Volkan GEMİLİ