Küçük yaşta annesini kaybeden Savaş, bu acının travmasıyla madde kullanmaya başladı. Başladıktan kısa bir süre sonra vicdan azabı onu rahatsız etmeye başladı. Ailesi ile her gün kavga edip arkadaşları tarafından dışlanıyordu. Bir müddet sonra bıraktı. Eğitimi ile ilgilendi. Maddeleri bırakıp kendisine yeni bir yol çizdi. Eğitiminde çok iyi yerlere varıp avukat olmayı başardı. İş hayatına çok düşkündü. Başarılıydı. Bir gün aşık oldu. Sevdiği kadınla evlendi. Ona deliler gibi aşıktı. Onun da kendisini çok sevdiğini biliyordu. Ta ki o güne kadar... O davaya kadar… Yaşadığı ihaneti kaldıramadı. Yeniden madde kullanmaya başladı. Ve bu her zamankinden fazlaydı. Eleştirip küfür ediyordu. Kendisi için artık gece ile gündüz kavramı yoktu. Açlığını umursamıyor, bir yudum su içmiyordu. Kafasındakilerle uyanıp onlarla uyuyordu. Onun için hayatın artık bir anlamı yoktu. Mutlak sona varması an meselesiydi.